Πάνω σ' αυτά τα ξαφνικά ερείπια
θα' ρθουν κάποτε να ξανακατοικήσουν
τα χαμόγελα των ανθρώπων.
Με τις καλημέρες και τις καληνύχτες ζεστές
και τα όνειρα αναίμακτα μεσα στα μάτια.
Πάνω σ' αυτά τα ξαφνικά ερείπια θα' ρθει Μάης ξανά
κι ένα κορίτσι μέσα απο τις μαργαρίτες
δίχως τον φόβο του "μ' αγαπά δεν μ' αγαπά".
Θα' ρθει για να μείνει στο μυαλό και στην καρδιά.
Πάνω σ' αυτά τα ξαφνικά ερείπια που προσπαθώ να σταθώ και φωνάζω
πως -δεν μπορεί- θα σπάσει κάποτε κι ο κύκλος
για ν' αφήσει απ' έξω του τις κοφτερές γωνιές
των αρχαίων μας σκοταδιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου