Στ' απόστροφά μου κάθε που βραδιάζει
ένα κορίτσι διαβάζει τους χάρτες τ΄ουρανού
δεν έχει χέρια, τα' χει δώσει
γυρίζει τους πλανήτες με τα μάτια.
Σκορπάει μπαχάρια κάτω απο τις λύπες
θυμάται τις μυρωδιές απ' τις γιορτές
την άχνη των ονείρων στα βλέφαρα του.
Δεν έχει που να κοιμηθεί
βάζει την καρδιά του για προσκεφάλι
πλαγιάζει στον ήχο των φτερών
ξυπνάει χαράματα απ' τις αφρόσκονες.
Δεν το χωράει ο κόσμος
μα ίσως χωράει σε μια αγκαλιά
στο σχήμα τ' ουρανού.
Ίσως γιατί κάποτε
στην αγάπη δικαιώνονται όλα
όσα κοιτάμε μα δεν φαίνονται ακόμα
όσα είδαμε με τα μάτια κλειστά
το πέταγμα, το θρόισμα των άστρων
το λευκό απ' το γαλάζιο
το σκοτάδι που σπάει κομμάτια στα βράχια
κι ο ερχομός εκεί που όλα μοιάζουν να φεύγουν για πάντα.
ένα κορίτσι διαβάζει τους χάρτες τ΄ουρανού
δεν έχει χέρια, τα' χει δώσει
γυρίζει τους πλανήτες με τα μάτια.
Σκορπάει μπαχάρια κάτω απο τις λύπες
θυμάται τις μυρωδιές απ' τις γιορτές
την άχνη των ονείρων στα βλέφαρα του.
Δεν έχει που να κοιμηθεί
βάζει την καρδιά του για προσκεφάλι
πλαγιάζει στον ήχο των φτερών
ξυπνάει χαράματα απ' τις αφρόσκονες.
Δεν το χωράει ο κόσμος
μα ίσως χωράει σε μια αγκαλιά
στο σχήμα τ' ουρανού.
Ίσως γιατί κάποτε
στην αγάπη δικαιώνονται όλα
όσα κοιτάμε μα δεν φαίνονται ακόμα
όσα είδαμε με τα μάτια κλειστά
το πέταγμα, το θρόισμα των άστρων
το λευκό απ' το γαλάζιο
το σκοτάδι που σπάει κομμάτια στα βράχια
κι ο ερχομός εκεί που όλα μοιάζουν να φεύγουν για πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου