Η σκιά ενός πεύκου κλεισμένη
σ' ένα κοχύλι κι ένα μαργαριτάρι στην τσέπη ενός γκρι παλτού που κρέμεται πίσω απο μια πόρτα.
Υπήρξαν ζωές που μονάχα περίμεναν
κι άλλες που περιμέναμε μα δεν φάνηκαν ποτέ.
Οι σκουριασμένες άγκυρες στο εξώθυρο
έβριζαν τους περαστικούς που μύριζαν θάλασσα κι οι σιδεράδες
έλιωναν τις Κυριακές σε βαθιές υψικάμινους.
Μα τ' απογεύματα τα λυπημένα τους μάτια
βγαίνανε στις πλατείες πάνω σε ξυλοπόδαρα και μας κοίταζαν επίμονα.
Όλοι γνωρίζαμε μα κανείς δεν μιλούσε.
Κι όταν έτρεξε το παιδί και κλώτσησε με δύναμη το κουβάρι
φωνάξαμε με τρόμο...μη!
Μα ήταν αργά.
Είχαμε χάσει ήδη μια μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου