Με βρήκε απροετοίμαστο αυτή η εβδομάδα. Πώς περνούν τόσο γρήγορα οι μέρες του καλοκαιριού...Σαν αεράκι. Κι όλη η μαγεία είναι στο να προλάβεις να το νοιώσεις στο πρόσωπό σου.
Όχι δεν είναι θέμα ταχύτητας. Όταν λέω να προλάβεις εννοώ να δημιουργήσεις τις συνθήκες γύρω και μέσα σου ώστε να επιτρέψεις στον εαυτό σου να αισθανθεί και να ξεκλειδώσει τις ομορφιές της καθημερινότητας. Θέλει πολύ κόπο κι αν πετύχει. Πρέπει να μπορέσεις να καταλαγιάσεις τον μέσα σου κουρνιαχτό, να φιλιώσεις με τα στοιχειά μέσα σου. Να αδειάσεις το μυαλό σου απο τα βαριά και τα περιττά.
Όντας λοιπόν απροετοίμαστος για τραγούδι εβδομάδας κι αφού με έκπληξη αντιλήφθηκα πως είναι Τετάρτη σήμερα, είδα το πρωί μια ωραία ανάρτηση τραγουδιού στο fb απο τον φίλο Γιώργο Φ.
Το "the summer almost gone" των doors δεν το γνώριζα αλλά βλέποντας και το σχετικό video clip σήμερα δεν σας κρύβω οτι μελαγχόλησα λίγο καθώς αντιλήφθηκα οτι όντως σχεδόν έφυγε και για φέτος το γλυκό καλοκαιράκι.
Κι είναι κι αυτό το ερώτημα του Morisson που με κέντρισε "where we will be when the summer's gone?"
Που θα είμαστε στ' αλήθεια;
Είπαμε, να πολεμήσουμε τη ρουτίνα της καθημερινότητας και το συνηθισμένο αλλα όχι κι έτσι...
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου