Και τι θαρρεί πως είναι επιτέλους κι αυτός άνθρωπος που μετράει τους πλανήτες και την συζυγία τους μπροστά στην απεραντοσύνη και στα πολλαπλά ενδεχόμενα της τύχης; Φευ...
Κι έτσι η γη ακόμα γυρίζει, κι οι ανθρώπινες προφητείες παραμένουν δυσανάγνωστες, σιβυλλικές, άστοχες. Κάνουν μονίμως λόγο για καταστροφές και δεινά, για τέλος κόσμου. Κι ό,τι ζούμε δεν είναι τίποτα άλλο από μια πεπερασμένη πτυχή των δυνατοτήτων μας μέσα στο σκοτεινό μας γαλαξία. Κι όσο πέφτουν στο κενό αυτές οι εσχατολογικές εικασίες σκέφτομαι κι εκείνη την άλλη που δεν ακούγεται πολύ, που δεν πουλάει στα μέσα ενημέρωσης και στον εκφοβισμό του μυαλού, που λέει πως θα' ρθει κάποτε ο καιρός που το γένος των ανθρώπων θα βρει τον τρόπο να ζήσει ειρηνικά, αρμονικά και δίκαια όπως δηλαδή το επιθυμεί και τ' ονειρεύεται ανέκαθεν η συντριπτική πλειοψηφία. Ακόμα κι αν ακούγεται πολύ ιδεατό, μακρινό και ρομαντικό σαν ενδεχόμενο γυρίζει ήδη στον τροχό των πιθανοτήτων. Με την βασική όμως διαφορά πως εκτός από πιθανότητα είναι και καθολική επιθυμία. Έτσι κι αλλιώς ζούμε το απίστευτο. Την επιβολή της βίας των εξαιρέσεων. Δηλαδή των λίγων.
Εν κατακλείδι θα ήθελα να φανταστώ αυτή την αλλαγή μας προς μια κοινά επιθυμητή αρμονία όχι μέσα από μια αναπόφευκτη καταστροφή ή αυτοκαταστροφή ούτε από τη σημερινή μας θλιβερή αυτοεξορία στα φοβικά υψίπεδα της μοναχικής ανασφάλειας μας. Αλλά μέσα από τον επαναπροσδιορισμό της ουσίας της ζωής και των σχέσεων μας. Να αποδεχτούμε και να κατανοήσουμε την αναγκαιότητα της συλλογικότητας και του κοινού καλού και του κοινού συμφέροντος.
Πάντως αναμφίβολα από κοινού κι απο κοντά. Κι εκτός ανταγωνισμού επιτέλους. Όχι μόνο γιατί όπως λένε το επιτάσσουν οι μέρες κι όχι μόνο όσο διαρκούν. (άραγε θέλει κι επίταξη;) Ασ το ξαναδοκιμάσουμε λοιπόν σε διαφορετική βάση όσο η γη γυρίζει ακόμα. Κι αν κινδυνέψουμε να χάσουμε κάτι αυτό θα' ναι σίγουρα η μοναξιά μας.
Καλά Χριστούγεννα!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου