αυτό οφείλεται κατα πολύ και στη δική μας ανυπαρξία.
Κι ο ήχος της βροχής, σαν παρατεταμένο χειροκρότημα
για κείνους που έγιναν δροσερό νερό
και κύλησαν στις ζωές των διψασμένων.
για κείνους που έγιναν δροσερό νερό
και κύλησαν στις ζωές των διψασμένων.
Αύριο θα φορέσεις τα ρούχα μου
και θα βγεις στη βροχή.
Θα ονειρευτείς οτι περπατάμε ξανά μαζί.
Μα όταν φύγουν τα σύννεφα
το μόνο που θα αποκαλυφθεί
θα είναι η γύμνια σου.
Είναι μεγάλο σχολείο η θλίψη.
Σε κάνει να ξεχνάς όσα ξέρεις
και σε διδάσκει όλα αυτά
που δεν θα' θελες να μάθεις ποτέ.
H λεπτή διαφορά μεταξύ αλήθειας και ψέματος
είναι οτι την αλήθεια την ανακαλύπτεις
ενώ το ψέμα το εφευρίσκεις.
Ένα καράβι χάρτινο ο έρωτας.
Πώς ξεφεύγει απο τα άγρια κύματα
τους δυνατούς ανέμους!
Και πώς βουλιάζει μ' ένα δάκρυ της καρδιάς...
Μόνο να θες να με μάθεις.
Στη μοναξιά δεν είμαστε μόνοι.
Στη μοναξιά είμαστε όλοι μαζί.
Σαν το σκυλί σκάβω τις ώρες
για να βρω την καρδιά μου.
Ένα ξεροκόματο Θεού
που έκρυψαν οι Μοίρες
για να γνωρίσω τον κόσμο.
Άδεια τα δωμάτια του έρωτα
με τοίχους καθρέφτες
ν' αντανακλά ορκισμένη στο φως η φωνή σου
και να επιστρέφει σε σένα θρυμματισμένη.
Δεν επιστρέφεται ο έρωτας.
Ταξιδεύει κλεισμένος σε μπουκάλι
θάλασσες και πελάγη
μέχρι να φτάσει στα χέρια
του επόμενου ναυαγού.
Μην θαμπώνεις τη σκέψη σου
για να κρύψεις τις μνήμες.
Κάποτε οι ρυτίδες όσων έχουμε ζήσει
μας προσφέρουν μια επιπλέον νιότη.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου