Theme Layout

Fullwidth

Boxed or Wide or Framed

"Wide"

Theme Translation

Display Featured Slider

Featured Slider Styles

Display Trending Posts

Display Instagram Footer

Dark or Light Style

"Dark"

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Η Ευρώπη του άνθρακα


Έχω συνειδητοποιήσει και αποδεχτεί -αναγκαστικά τρόπον τινά- εδώ και κάποια χρόνια το βαθιά ετερόκλητο αυτής της χώρας και αυτού του κόσμου.

Προσπαθώ να μην με ενοχλεί όμως πια τόσο, αφού αντιλαμβάνομαι πως πρόκειται μάλλον για απαράβατη νομοτέλεια και πως η μόνη λύση για μια αξιοπρεπή διαβίωση είναι η συνύπαρξη των αντιθέσεων, όπως μπορεί αυτή να επιτευχθεί κι αν γίνεται με τρόπο δημιουργικό. 


Δεν το σκέφτομαι μοιρολατρικά. Απλά σε ένα εν σοφία πλασμένο σύμπαν, υπάρχει χώρος για όλους και για όλα και με τα ίδια ποσοστά επιτυχίας ή αποτυχίας.


Θέλω να πω πως είτε φως είτε σκοτάδι, έχουν τις ίδιες στατιστικές πιθανότητες. Άλλοτε να βγαίνει μπροστά το ένα κι άλλοτε το άλλο. Κι ας μας ενοχλεί αυτό. Αυτή η αστάθεια, η φαινομενική αδυναμία να παγιώσουμε έναν δικαιότερο κόσμο. Δεν σημαίνει όμως πως πρέπει να σταματήσουμε την προσπάθεια μας να εκπολιτιστούμε πραγματικά προκειμένου να δούμε αληθινά καλύτερες μέρες. Έχουμε μακρύ και δύσκολο δρόμο και είναι ακόμα σχετικά νωρίς.


Δεν αναφέρομαι βέβαια σε βίαιους εκπολιτισμούς ή εκδημοκρατισμούς. Πίσω απο αυτούς τους εξωραϊσμούς έχουν γίνει κατα τον ρού της ιστορίας απίστευτα εγκλήματα.Είναι ίσως γιατί όπως είπε και ο Γκάτσος, ο κόσμος προχωρά με φωτιά και με μαχαίρι και στο τέλος ο νεαρός πρίγκιψ κοιμάται για πάντα.


Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Υπάρχει όμως πάντα και η άλλη. Και καλό είναι να αρχίσουμε να συζητάμε και για μια τρίτη ή τέταρτη όψη και επιλογή γιατί δεν είναι όλα στη ζωή κορώνα ή γράμματα  και δεν έχουν όλα αγοραστική αξία για να τα βλέπουμε σαν νομίσματα που περιστρέφονται.


Σήμερα στον πολιτισμένο κόσμο μας που τυχαίνει να ζούμε, βασιλεύουν οι αριθμοί και οι αγοραστικές αξίες, όχι οι ηθικές. Είναι γιατί στην γειτονιά μας στην Ευρωπαϊκή ένωση των λαών και των πολιτισμών, το όραμα της ενότητας και της πολιτισμικής συνύπαρξης, εμφανίζει σημάδια κατάρρευσης. Όχι γιατί οι λαοί διαφωνούν ή αντιστέκονται σε μια τέτοια εξέλιξη, σε μια τέτοια ένωση αλλά γιατί τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, τα ολιγοπώλια μας θεωρούν στυγνά...αριθμούς. Και προγραμματίζουν τις ζωές μας σαν να πρόκειται για μηχανές που το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να παράξουν έργο. Δουλειά δηλαδή και μόνο δουλειά και μάλιστα χαμηλά αμειβόμενη.



Έτσι με το πρόσχημα των εθνικών ελλειμμάτων οι εξουσίες που πρόσκεινται στο ρεύμα της νέας οικονομικής ολιγαρχίας ή αλλιώς στη νέα "τάξη" πραγμάτων επιβάλλουν ο,τι συμφέρει το σύστημα και τα σχέδια τους. Κι ό,που λοιπόν τάξη, μυρίζει ανθρώπινο κρέας. Ήξερε απο νωρίς ο Ελύτης.




Δεν είμαι σίγουρος για το αν όλα κάνουν τον κύκλο τους στη ζωή.


Σας θυμίζω όμως πως η Ευρωπαϊκή ένωση που τόσο πολύ πιστέψαμε πριν μπούμε σ' αυτήν αλλά και την πρώτη πενταετία της ένταξης μας, ξεκίνησε ως ένωση το 1952 πάνω στις στάχτες του β' παγκόσμιου πολέμου ως Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα! Με την εξ' αρχής βέβαια συμμετοχή  της Γερμανίας, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα 2-3 χρόνια πριν. Αλλά για την ανάπτυξη γίνονται πολλές υποχωρήσεις και θυσίες...


Σκέφτομαι λοιπόν πως αν στην Ευρώπη της ενότητας των εθνών συνεχιστεί αυτή η σκληρή και παράλογη πολιτική, σύντομα θα επιστρέψουμε εκεί απ' όπου ξεκινήσαμε, στον άνθρακα. Και για να είμαι ρεαλιστής κατα κει βλέπω να οδηγούμαστε. Σε ένα θησαυρό...κάρβουνο! 


Πως αλλιώς, όταν ο άνθρωπος και ο υγιής πολιτισμός του, δεν είναι πλέον το επίκεντρο αυτής της ένωσης. Πως αλλιώς... όταν το επίπεδο διαβίωσης σκόπιμα βυθίζεται για να χαμηλώσουν οι πνευματικοί ορίζοντες μας. Πως αλλιώς, όταν στη θέση του οράματος και της ελπίδας προσπαθούν να παγιώσουν τον φόβο. Κι αυτό που παρατηρώ απο προσωπική μου έρευνα σε ο,τι αφορά την στάση και την αίσθηση των άλλων Ευρωπαίων πολιτών ως προς την Ευρωπαϊκή "ολοκλήρωση" είναι η απογοήτευση. Όχι απλά η δυσπιστία. Απο το όραμα του ουμανισμού και της ενότητας επιστρέφουμε στον κλειστό όρο του έθνους. Απο την εξωστρέφεια επιστρέφουμε στην εσωστρέφεια. Ξαναλέω όμως. Όχι γιατί οι λαοί της Ευρώπης είναι ξενοφοβικοί αλλα γιατί ξαναπαίζεται το ίδιο παιχνίδι εξουσίας ερήμην των πολιτών. Ποιός θα επικυριαρχήσει, ποιός θα επωφεληθεί περισσότερο οικονομικά και ποιός θα είναι το μεγάλο αφεντικό. Όπως ακριβώς κάνουν και τα άγρια θηρία γύρω απο το θήραμα τους. Πριν ορμήξουν γρυλίζουν για το ποιός θα έχει το μεγαλύτερο μερτικό. Κι όταν ένας λαός βρεθεί στην θέση του θηράματος και το αντιληφθεί, αντιδρά με βίαια ένστικτα, απρόβλεπτα και παράλογα.

Αυτή η κτηνωδία όμως δεν έχει να κάνει σε τίποτα με τις πραγματικές επιθυμίες του κόσμου. 

Έτσι λοιπόν το όραμα μιας πολιτισμικής ένωσης των λαών πλανιέται σαν όνειρο μακρινό.
Όχι όμως άπιαστο.

Εξακολουθούμε να οραματιζόμαστε μια άλλη Ευρώπη. Που δεν θα την ενοποιεί το κοινό νόμισμα.
Αλλά η δημιουργική κοινότητα των πολιτισμών και της ανθρωπιάς. 
Της δικαιοσύνης και της φωτεινής προοπτικής .

Χωρίς να είμαστε αριθμοί στις στατιστικές τους.

Και χωρίς να είμαστε τα θηράματα καμιάς αγριότητας.

You Might Also Like

Δεν υπάρχουν σχόλια

Αναγνώστες