Εφτά θα μετρήσω βήματα μπροστά.
Πλάι το λιόγερμα θα βάφει τη συνείδησή μου κόκκινο πορφυρό.
Ένα για τους φίλους που έχασα στο δρόμο
δύο για τις αγάπες που έγιναν αστέρια
τρία για τα όνειρα που έγιναν εφιάλτες
τέσσερα για ό,τι δεν τόλμησα
πέντε για ό,τι προσπάθησα
έξι για τα δάκρυα που έκρυψα στις τσέπες
εφτά για ό,τι ακόμα θα μοχθήσω.
απ' τις μικρές μου αλήθειες θα το' χω βυζάξει.
Χαρά κρυφή καθώς θα αχνοφαίνεσαι με βήμα σταθερό.
Στις όχθες της πικρής μου θάλασσας
πόντο πόντο θα ξηλώνω τα βαριά μου ρούχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου