 |
| (Τα πανέμορφα Μαντράκια στη Μήλο) |
Στη ζωή μας οι μεταβατικές εποχές μας μοιάζουν δευτερεύουσες ή γεμάτες αναμονή. Όμως αυτό το πέρασμα και αυτή η προσμονή, ο χρόνος δηλαδή για να δώσουμε σχήμα στην επιθυμία μας έχει την αναγκαιότητα του.
Γιατί όμως αυτή η βιασύνη και γιατί να παραβλέπουμε τις ενδιάμεσες εποχές; Πού πήγε το φθινόπωρο και η άνοιξη; Όχι, δεν είναι η φύση που τις έχει κρύψει αλλά ο ανθρώπινος νους. Και δεν είναι τυχαίο.
Απ' όταν μετατρέψαμε την ευτυχία και τη ουσία των πραγμάτων σε έννοια ποσοτική κι όχι ποιοτική έχουμε πάψει να αξιολογούμε τις ενδιάμεσες λεπτές γραμμές, τις διαφορετικές και απαλότερες αποχρώσεις, τις ιδιαίτερες ισορροπίες. Το καλοκαίρι και ο χειμώνας εννοιολογικά αντιπροσωπεύουν την ποσότητα. Της καλοκαιρίας και της κακοκαιρίας αντίστοιχα. Το φθινόπωρο και η άνοιξη υποσυνείδητα μάλλον θεωρούνται αδιαμόρφωτες εποχές ή ακόμα χειρότερα προθάλαμοι για τις δύο κύριες.
Κι όσο εξακολουθούμε να μετράμε ποσοτικά τα πράγματα κι όχι ποιοτικά θα μας διαφεύγουν πάντα οι δύο ενδιάμεσες εποχές. Δηλαδή η μισή ζωή μας. Ή μήπως κάτι παραπάνω;
Καλό μήνα, καλή δύναμη και καλή καρδιά σύντροφοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου