Μου αρέσουν οι ιδεολόγοι.
Συνήθως είναι λίγο διαβασμένοι στο είδος που τους αφορά, έχουν ένα σπινθηροβόλο και φευγάτο βλέμμα, μιλάνε πολύ χειρονομώντας τόσο έντονα που έχω την αίσθηση πως ό,τι λένε το μεταφράζουν ταυτόχρονα και στη νοηματική γλώσσα και στις παρέες βέβαια δεν αφήνουν να υπάρξει ποτέ κενό σιωπής ανάμεσα στις κουβέντες. Εννίοτε βέβαια δεν αφήνουν να υπάρξει και διάλογος αλλά με λίγη υπομονή έρχεται και η σειρά των άλλων.
Μου αρέσουν λοιπόν οι ιδεολόγοι. Έχουν φτιάξει τη δικιά τους "θρησκεία" και την υπερασπίζονται πάντα σθεναρά, τυφλά, παθιασμένα κι άλλες φορές φανατισμένα. Εκεί όμως αρχίζω να πέφτω.Την στιγμή δηλαδή που αρχίζει ο ιδεολόγος να φουντώνει, είτε απο μόνος του είτε γιατί κάποιος τον προκάλεσε κατα λάθος εκφράζοντας μια διαφορετική γνώμη.
Για να μην μακρηγορήσω θα σταθώ στην πολιτική ιδεολογία και θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος.
Κάθε εποχή έχει τις πολιτικές της τάσεις που εξαρτώνται απο χίλιους δυο οικονομικοκοινωνικούς παράγοντες.Έχει τους πολιτικούς ανερχόμενους ήρωες, τους πιθανούς εκπορθητές και λυτρωτές του έθνους. Όλα αυτά βέβαια στη σφαίρα της προσδοκίας.
Γιατί στην πράξη δεν έχει συμβεί ποτέ το προσδόκιμο.
Αυτό όμως πρέπει κάποια στιγμή να μας υποψιάσει.
Γιατί ποτέ καμία εξουσία δεν φάνηκε αντάξια των προσδοκιών του λαού;
Κι ως πότε θα ελπίζουμε σε κάτι τέτοιο;
Επιστρέφω στους ιδεολόγους που φανατικά ή μη στηρίζουν τη μια ή την άλλη πολιτική παράταξη και θέτω ένα δυο ερωτήματα.
Γιατί να υπάρχει αυτή η πεποίθηση πως η λύση μπορεί να έρθει μόνο μέσα απο τη μια ή την άλλη μορφή εξουσίας; Πως μπορούμε να ζητάμε να μας εξουσιάζουν και ταυτόχρονα να διαμαρτυρόμαστε οτι μας ασκούν βίαια τις όποιες αποφάσεις τους;
Αυτό μου ακούγεται σαν παραδοχή οτι δεν μπορούμε απο μόνοι μας να διαχειριστούμε την ελευθερία μας αρα χρειαζόμαστε κάποιον να μας καθοδηγήσει άρα παραδεχόμαστε την αδυναμία μας να είμαστε αυθύπαρκτοι.
Για να μην παρεξηγηθώ ξεκαθαρίζω πως δε υποννοώ την αναρχία ούτε ανήκω σε κανένα αντιεξουσιαστικό χώρο. Κι αυτές πολιτικές ιδεολογίες είναι και τώρα πια οι ιδεολογιές γενικά μου βρωμάνε. Αργά ή γρήγορα μας εκθέτουν μας γκρεμίζουν.
Αν όλα πάνε καλά με το ανθρώπινο γένος (χα!) σε μερικούς αιώνες δεν θα υπάρχουν εξουσίες.Έτσι το φαντάζομαι. Δεν θα υπάρχει λόγος γι αυτές. Θα υπάρχει ένας ηθικός δίκαιος κανόνας (δεν έχω λεπτομέρειες) που θα ακολουθούν ολοι σε απόλυτη συννενόηση και αρμονία.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου