Αυτή την υπέροχη ζωγραφιά τη βρήκα κάπου στο διαδίκτυο όπως μπαίνεις δεξιά λίγο πριν το μανάβικο του Κυρ Αντώνη.
Θα μπορούσαμε να την είχαμε ζωγραφίσει όλοι εμείς όταν ήμασταν παιδιά.
Μου θύμισε αυτόματα τα καλοκαίρια εκείνα που συναγωνιζόμασταν για το ποιός είχε φάει τα περισσότερα παγωτά και ποιός είχε κάνει τα περισσότερα μπάνια.
Τα καλοκαίρια εκείνα που περνούσαμε μεσημέρι έξω απ΄τα καφενεία του χωριού με τα ποδήλατα μας και στην πίσω ρόδα τους, είχαμε πιάσει με μανταλάκι ενα κομμάτι σκληρό χαρτί πακέτου τσιγάρων για να κάνει θόρυβο σαν αυτόν της μηχανής έτσι καθώς ακουμπούσε στις ακτίνες που γύριζαν τρελλά.
Μας φώναζαν τα παππούδια να βγάλουμε τις εξατμίσεις αλλα εμείς...καπνός!
Σήμερα αποφεύγουμε τα πολλά παγωτά γιατί παχαίνουν και επίσης κάνουμε λιγότερα μπάνια γιατί αυξήθηκαν τα μεταφορικά με αποτέλεσμα να έχουμε χάσει το μέτρημα των ημερών και να μας βγαίνει μικρότερο το καλοκαίρι.
Το ποδήλατο όμως δεν το έχω αφήσει. Μόνο που έβγαλα το τσιγαρόχαρτο απο τις ακτίνες γιατί με κούρασαν οι θόρυβοι της πόλης και θέλω τώρα πια να ακούω μόνο τον άνεμο στα αυτιά μου και το κύμα που σκάει στα βράχια.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου